Hvar er sófinn minn?

Þetta er eitthvað undarlegt. Aftur sit ég hérna heima hjá mér og bíð eftir húsgögnum. Ég hata að bíða. Sérstaklega þegar ég hef ekki hugmynd um hversu lengi ég þarf að bíða. Hvað er þetta eiginlega með húsgagnaverslanir og afhendingu? Ég fór sem sagt í gær og gekk frá fullnaðargreiðslu á nýja sófanum mínum. Sem átti að koma í lok janúar. En kom sem sagt í byrjun mars. Svo ég fór og gekk frá eftirstöðvunum í gær. Fékk að vita í húsgagnaversluninni að ég fengi sófann í dag. Skildi eftir heimilisfangið mitt, gsm númerið mitt og heyrði meira að segja bílstjóra staðfesta að sófinn myndi pottþétt koma í kvöld. Ég átti bara að hringja í dag.

Ég hlýt að vera með sucker á enninu. Ég hringdi og það var á tali. Hringdi og þá bara virkaði númerið ekki. Bjóst samt við að ég hlyti að fá sófann. Þeir fengu númerið mitt, heimilisfangið og nafnið mitt. Þeir hlytu að láta sjá sig. Ég passaði mig á því að gera engin plön. Sleppti því að plana ferð á Syriana, sem mig blóð langar að sjá. Haldið þið í alvöru að ég sitji í sófanum og skrifi þetta? Ó, nei!

Það gladdi mig samt að finna úrið mitt í kvöld. Hélt að ég hefði týnt því. Fannst það rosalega leiðinlegt. Á sterkt tilfininga samband við þetta úr. Hef ekki týnt úri í mörg ár. Um tíma gat ég ekki átt úr. Týndi þeim eiginlega bara jafnóðum og ég eignaðist þau. Núna á ég þau þar til þau hætta að virka. Núverandi úr er samt sérstaklega mikilvægt úr. Svo ég var rosalega glaður þegar ég fann það loksins. Var eiginlega búinn að leita á öllum þessum venjulegu stöðum. Fann það í tilvonandi íhugunarherberginu mínu.

Svo er ég með árlegan herpes faraldur. Þoli ekki herpes. Og nei ég er ekki með kynsjúkdóm, heldur frunsu. Það er víst þannig að þegar maður fær þetta ógeð þá losnar maður víst aldrei við það aftur. Vírusinn borar sig víst inn í heila og svo kemur hann fram við sömu kringumstæður og þegar maður fékk hann fyrst. Sem gerðist greinilega á köldum febrúar/mars degi einhvern tíma fyrir mörgum árum síðan. Reyndar hefur meðferðin skánað. Það er eins og mig minni að það hafi verið kertavax (sem var selt sem varasalvi rétt eftir stríðið) og tannkrem. Fyndnast var samt að vera í Madríd og reyna að kaupa Zovir. Það lyf var greinilega ekki þekkt í spænskum lyfjaverslunum. Svo ég endaði á því að benda á vörina á mér og segja herpes. Það dugði og ég fékk spænsku útgáfuna af Zovir.

En hvað er málið með að fá húsgögn afhent? Afhverju er ég aftur að skrifa um þetta? Urrrr!

Svo er sófinn ennþá til sölu. Endilega ef þið vitið um einhvern sem vantar sófa, þá tékkið á þessum. Hann fæst afhentur á réttum tíma!