Páskahugvekjan
Mér hefur gengið vel að halda páskaheitið mitt. Sem gekk út á það að gera sem minnst um páskana. Eiga rólega páska. Það hefur gengið ljómandi vel. Fjallaþráin hefur verið lágmarki. En það tengist líka öðrum hlutum sem ég ætla ekkert að vera ræða hér. Var svo heppinn að foreldrar mínir ákváðu að bjóða mér í páskalamb í kvöld. Alltaf skemmtilegt að láta bjóða sér í mat og fyrir einstæðinga eins og mig þá var skemmtilegt að eyða kvöld stund með einhverjum öðrum en sjálfum sér.
Foreldrar mínir búa í íbúð sem býður upp á útsýni að Smáralindinni. Mér finnst þægilegt að versla í Smáralindinni, það hentar vel okkur sem búa á stór Hafnarfjarðarsvæðinu. Það sem mér fannst athyglisvert er að utan á Smáralindinni, eða réttara sagt utan á bílastæðinu hefur verið hengdur borði. Þar sem gestir eru boðnir velkomnir á stærsta bílastæði landsins. Mér finnst þetta svolítið skemmtilegur borði. Vegna þess að ég þekki engan sem hefur nokkurn tíma farið í heimsókn á bílastæði. Kannski það væri verðugt viðfangsefni. Prófa að heimsækja bílastæði. Man eftir því að fyrir nokkrum árum þá átti Spessi myndaröð af bensínsölum víðsvegar um landið. Kannski þetta sé hugmynd. Heimsækja bílastæði og taka myndir. Búa til myndaröð af bílastæðum. Stórum og smáum. Þessi fer í hugmyndasafnið. En ég hef heldur aldrei átt í vandræðum með að finna bílastæði við Smáralindina. Sem mér finnst mikil kostur. En kannski ekki ástæðan fyrir heimsókninni samt.
En þetta eru búnir rólegir páskar eins og ég nefndi. Búinn að vera gæða mér á páskaegginu mínu. Var eitthvað búinn að vera hugsa um að skrifa einhverjar línur um málshætti. En svo voru bara aðrir búnir að gera það svo miklu betur en ég. Svona áður en ritgleðin hjá mér komst í gang. Minn var annars “bragð er að þá barnið finnur”. Sem á ekki við neitt hjá mér þessa dagana. Páskarnir eru annars að vaxa í áliti hjá mér sem hátíð. Hér áður og fyrr þá var þetta steindauð hátíð. Allt lokað. Ekki séns að gera nokkurn hlut. Föstudagurinn langi var eina helst langur af því að manni leiddist svo ofboðslega mikið. Nú er þetta smá saman að breytast. Eitthvað aukist af því sem er opið. Meira framboð af afþreyingu.
Fyrir þessa páska var ég mikið búinn að spá í að það sem ég ætlaði að gera. Var búinn að finna mér herbergi á gistiheimili á Ísafirði. Eiginlega búinn að ákveða að fara á rokkhátíð. Svo fékk ég þá hugmynd að fara til New York. Á vinafólk sem ætlaði sér að eyða tíma í New York og hafði hugsað mér að kíkja þangað. En það var ekki hlaupið að því að komast heim. Svo þessar áætlanir mínar fóru fyrir lítið. En ég hef heldur ekkert þurft að stressa mig á neinu. Getað notið þess að horfa á sólina út um gluggann heima hjá mér. Sem er besta leiðin til þess að njóta glugga veðurs eins og það verður best á Íslandi. Svo mér þykir það bara ennþá skemmtilegra að hafa ákveðið að gera sem minnst. Stundum er það besta afþreyingin.
Foreldrar mínir búa í íbúð sem býður upp á útsýni að Smáralindinni. Mér finnst þægilegt að versla í Smáralindinni, það hentar vel okkur sem búa á stór Hafnarfjarðarsvæðinu. Það sem mér fannst athyglisvert er að utan á Smáralindinni, eða réttara sagt utan á bílastæðinu hefur verið hengdur borði. Þar sem gestir eru boðnir velkomnir á stærsta bílastæði landsins. Mér finnst þetta svolítið skemmtilegur borði. Vegna þess að ég þekki engan sem hefur nokkurn tíma farið í heimsókn á bílastæði. Kannski það væri verðugt viðfangsefni. Prófa að heimsækja bílastæði. Man eftir því að fyrir nokkrum árum þá átti Spessi myndaröð af bensínsölum víðsvegar um landið. Kannski þetta sé hugmynd. Heimsækja bílastæði og taka myndir. Búa til myndaröð af bílastæðum. Stórum og smáum. Þessi fer í hugmyndasafnið. En ég hef heldur aldrei átt í vandræðum með að finna bílastæði við Smáralindina. Sem mér finnst mikil kostur. En kannski ekki ástæðan fyrir heimsókninni samt.
En þetta eru búnir rólegir páskar eins og ég nefndi. Búinn að vera gæða mér á páskaegginu mínu. Var eitthvað búinn að vera hugsa um að skrifa einhverjar línur um málshætti. En svo voru bara aðrir búnir að gera það svo miklu betur en ég. Svona áður en ritgleðin hjá mér komst í gang. Minn var annars “bragð er að þá barnið finnur”. Sem á ekki við neitt hjá mér þessa dagana. Páskarnir eru annars að vaxa í áliti hjá mér sem hátíð. Hér áður og fyrr þá var þetta steindauð hátíð. Allt lokað. Ekki séns að gera nokkurn hlut. Föstudagurinn langi var eina helst langur af því að manni leiddist svo ofboðslega mikið. Nú er þetta smá saman að breytast. Eitthvað aukist af því sem er opið. Meira framboð af afþreyingu.
Fyrir þessa páska var ég mikið búinn að spá í að það sem ég ætlaði að gera. Var búinn að finna mér herbergi á gistiheimili á Ísafirði. Eiginlega búinn að ákveða að fara á rokkhátíð. Svo fékk ég þá hugmynd að fara til New York. Á vinafólk sem ætlaði sér að eyða tíma í New York og hafði hugsað mér að kíkja þangað. En það var ekki hlaupið að því að komast heim. Svo þessar áætlanir mínar fóru fyrir lítið. En ég hef heldur ekkert þurft að stressa mig á neinu. Getað notið þess að horfa á sólina út um gluggann heima hjá mér. Sem er besta leiðin til þess að njóta glugga veðurs eins og það verður best á Íslandi. Svo mér þykir það bara ennþá skemmtilegra að hafa ákveðið að gera sem minnst. Stundum er það besta afþreyingin.
Ummæli
kannski bara tímanna tákn? persónulega og prívat freistar mín ekki að leita uppi stór, heillandi, kringlótt, rósótt eða rakadræg bílastæði. vil eitthv. bitastæðara en bílastæði.