Var í aðgerð

Ég var hjá tannlækni í vikunni. Sem eru engar fréttir. Ég er þar nokkuð fastur gestur. Er af þessari kynslóð. Eða svo er mér sagt. Sem ólst upp fyrir daga flúortannkrems. Sem hjálpar mér ekki, því ég held að genin mín hafi ekki gefið mér sérlega sterkar tennur. En sem sagt ég fór til tannlæknis. Í aðgerð.

Það raunar verða flestir hálf skrítnir þegar ég segist hafa farið í aðgerð. Skurðaðgerð. Svo þarf ég að útskýra að þetta sé til komið vegna þess að ég þurfi að endurnýja tennur. Málið er nefnilega að maður fær bara tvær umferðir af tönnum frítt. Fyrstu endast reyndar illa. Detta út svona rétt í kringum það þegar grunnskólagangan hefst hjá manni. En síðara endist eitthvað aðeins betur. Það er annars nokkuð athyglisvert að fara í svona aðgerð.

Ég þurfti fyrst að heimsækja lyfjaverslun. Ná mér í fúkalyf. Það er víst svo mikil sýkingarhætta að nú verða allir sem fara í svona aðgerðir að fara á kúr. Reyndar bara í 3 daga. Sem er eins gott. Því í dag er jólapartý á vinnustaðnum mínum. Svo ég fór og náði mér í lyfjaskammt. Fúkalyf og bólgueyðandi. Svo kom ég til tannlæknisins. Þar fékk ég næsta skammt af lyfjum. Verkjalyf og róandi. Var orðinn nokkuð ánægður með lífið og tilveruna þegar aðgerðin hófst. Hafði meira að segja fengið slúðursögur af tannlæknastofunni. En áður en aðgerðin hófst var ég sprautaður niður. Eða eiginlega ekki. Því ástæðan fyrir róandi töflunum. Er að það er adrenalín í verkjalyfjunum sem eru notuð við aðgerðina. Ég fékk 5 sprautur. Svo ef ekki hefði komið eitthvað á móti. Þá er líklegt að ég hefði verið orðinn vel skrítinn.

Svona fullur af verkjalyfjum og róandi þá keyrir ég hins vegar ekki heim. Svo ég fékk far heim. Þakka þeim sem keyrði. Vona að ég hafi ekki blaðrað tóma vitleysu á leiðinni heim. Bólgan er að minnka.