Blessuð börnin
Þetta er í rauninni alveg dásamlegt. Því núna er ég að lenda í því að hafa meira um að skrifa. En tíma til skrifta. Langar oft til að skrifa á nóttunni. En lendi þá í því að vera of syfjaður. Til dæmis í síðustu viku þá langaði mig til þess að skrifa um börn.
Þá sá ég nefnilega 2 sjónvarpsþætti. Sem báðir tengdust börnum, þó hver með sínum hætti. Annar þeirra fjallaði um afleiðingarnar af Chernobyl slysinu á börn. Þetta var reyndar ekki í fyrsta skipti sem ég hafði frétt af starfi þessarar konu. Því fyrir einhverjum árum. Þá rakst ég á myndaseríu frá Chernobyl. Sem hugsanlega voru teknar af þeim sem birti þær á netinu. Eða ekki. Fannst það aldrei aðalatriðið. Heldur hitt að af þessu slysi hafa orðið töluverðar afleiðingar. Eiginlega verstar fyrir það fólk sem þarna býr. Sem býr við fremur slæm kjör. Ukraína, Rússland og Hvíta Rússland eru nefnilega langt í frá lönd þar sem fólk býr við almenna velmegun. Sem þýðir að einfaldir hlutir verða dýrir og erfiðir. Þær myndir sem voru sýndar af afskræmdum börnum voru hreint út sagt hræðilegar. Fær mann til að hugsa. En meira um það aðeins síðar.
Hinn þátturinn var allt öðruvísi. Þetta er svona raunveruleikaþáttur sýndur á Sirkus. Þar sem ungt fólk. Kannski frekar unglingar en börn. Er tekið úr umhverfi sínu og sent í æfingabúðir. Þar sem þau þurfa að læra borða ósykraðan hafragraut, kveikja eld og eitthvað svona fleira. Viðhorf mitt til þessa þáttar er mjög blendið. Eiginlega öfunda ég þessa krakka af því að vera í þessum búðum. Held að þetta gæti bara verið dálítið skemmtilegt. Á hinn bóginn á ég erfitt með að skilja hvað hefur rekið foreldra sumra þessara barna til þess að senda þau í þessar búðir. Er kominn á þann aldur að ég geti farið að segja það hreint út að mér finnist ákveðin hræsni felast í þessum aðgerðum. En svo man ég eftir því að það hafa ekki allir sama viðhorf til þessara hluta og ég. Fannst annars margt í þessum þáttum mjög undarlegt.
Þarna erum við í báðum tilfellum með þætti sem fjalla um börn. Annars vegar um ungt fólk sem býr við bestu aðstæður sem hugsast geta. Eru ofalin og því send í svona hálf gerðar skátabúðir. Til þess að gera þau fær um að taka ábyrgð á sjálfum sér. Held að það sé okkur flestum holt. Hins vegar börn sem í raun hafa verið rænd tækifærum sínum. En eiga sér þó von.
“The "Chernobyl Heart girl"... is named Tatyana M. We will never forget the gratitude of her parents, so movingly depicted near the end of the film, as she recovered from life-saving cardiac surgery. Tatyana spent this past summer in Ireland, staying with a host family through CCPI's Rest and Recuperation Program. As "star" of Chernobyl Heart , she received a hero's welcome. She has fully recovered from her surgery, and looks great!”
http://www.ccp-intl.org/chernobyl_heart.html
Þess vegna ætla ég að stinga upp á því að þú hugleiðir hvort ekki sé rétt að styðja við bakið á Chernobyl Children’s Project International. En ég ætla að halda áfram að fylgjast með vandræða unglingunum
Þá sá ég nefnilega 2 sjónvarpsþætti. Sem báðir tengdust börnum, þó hver með sínum hætti. Annar þeirra fjallaði um afleiðingarnar af Chernobyl slysinu á börn. Þetta var reyndar ekki í fyrsta skipti sem ég hafði frétt af starfi þessarar konu. Því fyrir einhverjum árum. Þá rakst ég á myndaseríu frá Chernobyl. Sem hugsanlega voru teknar af þeim sem birti þær á netinu. Eða ekki. Fannst það aldrei aðalatriðið. Heldur hitt að af þessu slysi hafa orðið töluverðar afleiðingar. Eiginlega verstar fyrir það fólk sem þarna býr. Sem býr við fremur slæm kjör. Ukraína, Rússland og Hvíta Rússland eru nefnilega langt í frá lönd þar sem fólk býr við almenna velmegun. Sem þýðir að einfaldir hlutir verða dýrir og erfiðir. Þær myndir sem voru sýndar af afskræmdum börnum voru hreint út sagt hræðilegar. Fær mann til að hugsa. En meira um það aðeins síðar.
Hinn þátturinn var allt öðruvísi. Þetta er svona raunveruleikaþáttur sýndur á Sirkus. Þar sem ungt fólk. Kannski frekar unglingar en börn. Er tekið úr umhverfi sínu og sent í æfingabúðir. Þar sem þau þurfa að læra borða ósykraðan hafragraut, kveikja eld og eitthvað svona fleira. Viðhorf mitt til þessa þáttar er mjög blendið. Eiginlega öfunda ég þessa krakka af því að vera í þessum búðum. Held að þetta gæti bara verið dálítið skemmtilegt. Á hinn bóginn á ég erfitt með að skilja hvað hefur rekið foreldra sumra þessara barna til þess að senda þau í þessar búðir. Er kominn á þann aldur að ég geti farið að segja það hreint út að mér finnist ákveðin hræsni felast í þessum aðgerðum. En svo man ég eftir því að það hafa ekki allir sama viðhorf til þessara hluta og ég. Fannst annars margt í þessum þáttum mjög undarlegt.
Þarna erum við í báðum tilfellum með þætti sem fjalla um börn. Annars vegar um ungt fólk sem býr við bestu aðstæður sem hugsast geta. Eru ofalin og því send í svona hálf gerðar skátabúðir. Til þess að gera þau fær um að taka ábyrgð á sjálfum sér. Held að það sé okkur flestum holt. Hins vegar börn sem í raun hafa verið rænd tækifærum sínum. En eiga sér þó von.
“The "Chernobyl Heart girl"... is named Tatyana M. We will never forget the gratitude of her parents, so movingly depicted near the end of the film, as she recovered from life-saving cardiac surgery. Tatyana spent this past summer in Ireland, staying with a host family through CCPI's Rest and Recuperation Program. As "star" of Chernobyl Heart , she received a hero's welcome. She has fully recovered from her surgery, and looks great!”
http://www.ccp-intl.org/chernobyl_heart.html
Þess vegna ætla ég að stinga upp á því að þú hugleiðir hvort ekki sé rétt að styðja við bakið á Chernobyl Children’s Project International. En ég ætla að halda áfram að fylgjast með vandræða unglingunum
Ummæli