Gleðilegt sumar

Þetta hefur sannarlega verið viðburðarrík vika. Fyrir það fyrsta byrjaði ég á skammtíma verkefni. Ákvað að taka að mér lítið verkefni sem ég get unnið á meðan ég er ekki búinn að festa mig á ákveðnum stað. Það var fínt að takast á við það og skemmtilegt að hafa eitthvað markvisst fyrir stafni. Svona fyrir utan atvinnuleitina. Það er nefnilega þannig að þó atvinnuleit sé mikið verkefni, þá er það ekki alveg nóg til þess að mér líði eins og ég hafi nóg að gera. Reyndar hef ég líka náð að sinna hlutum sem ég hafði ekki alveg tíma til á meðan ég var í fullu starfi. Því þó lífið sé annað og meira en bara vinna, þá vantar mig yfirleit alltaf meiri tíma fyrir allt hitt sem mig langar að gera. Þetta verkefni er skemmtilegt og alveg á því sviði sem ég hef unnið við undanfarin ár. Það gengur líka vel og ég vona að þeir sem fengu mig til verksins verði ánægðir með árangurinn.

En markmið mitt er þó áfram að finna mér langtíma verkefni. Af þeim sökum fór ég til London í miðri viku. Átti þar fund með fyrirtæki sem hefur hug á því að fá mig til starfa. Ég fann að það var mikil áhugi og það er óneitanlega skemmtilegt hversu hratt tækifærin koma. Ég er eiginlega sannfærður um að hluti af því sé jákvætt hugarfar og líka að ég er einbeittur í því að snúa þessu í tækifæri fyrir mig. En það var líka óskaplega gaman að koma til London. Þar er komið vor. Borgin öll að lifna við og þó ég hafi eytt tíma mínum í atvinnuviðtali og í kjölfarið á ráðstefnu sem mér var boðið á. Þá tók ég mér líka nokkra stund í London. Ég hef sagt það áður að mér líður vel í London. Á þar góða vini sem ég sæki reglulega heim. Eitt af því sem mér líkar vel við þessa borg er hvað hún er mikil heimsborg. Þarna er fólk frá öllum heimshornum. Enda fyrrum höfuðborg heimsveldis. Þess vegna gat ég fengið mér frábæran Indverskan mat. Raunar er það svo að London er orðin meðal allra mestu matarborga í heiminum. Það hefði einhvern tíma þótt saga til næsta bæjar. En allir þessir innflytjendur hafa gjörbylt matarmenningu í Bretlandi. Ég hef meira að segja upplifað að þetta hefur haft jákvæð áhrif á hefðbundna breska matreiðslu. En þó London sé fjölbreytt og skemmtileg þá er þetta ekki ódýr borg. Raunar finn ég fyrir því að krónan hefur minna verðgildi en áður. Ekki flóknara en að bjór á bar í London kostar ekki ósvipað og á veitingastað í Reykjavík. Sem hefði heldur betur þótt fréttir fyrir nokkrum árum.



En þetta voru ekki einu viðburðirnir í vikunni. Það kviknaði nefnilega í húsinu mínu. Ekki í mínum hluta reyndar. En samt í húsinu mínu. Var svolítið undarleg tilfinning að vera á þriðjudagskvöldið að undirbúa mig fyrir ferðalagið og taka allt í einu eftir því að verið var að slökkva eld. Gatan mín full af bílum með blá blikkandi ljós. Vera spurður að því hvort einhver væri í húsinu. Sjá reyk leggja út um glugga. Mér var ekki alveg sama, en sá samt að það var óþarfi að hafa of miklar áhyggjur. Gekk fljótt að slökkva eldinn. Vorkenndi þeim sem bjuggu þarna. Eflaust ekki skemmtilegt að þurfa að koma að brunarústum. Eða þurfa að takast á við það verkefni að lagfæra það sem hefur skemmst.



Svo má ég til með að segja litla sögu af gömlum vinnustað. Þannig var að fyrir margt löngu þá vann ég í útvarpi og þar var spilað töluvert af tónlist. Raunar heldur þessi stöð úti vinsælustu tónlistarþáttum landsins í dag og stendur sig bara nokkuð vel. Sumum til hægri finnst raunar að betur færi á því að rekstur hennar væri í höndum einkaaðila, en látum það liggja milli hluta. Á þessum tíma gaf hljómsveitin Portishead út sína fyrstu breiðskífu Dummy, sem vakti til að byrja með mjög litla athygli. Raunar var ég svo heppinn að sjá Portishead í Washington DC vorið 1995 og var með magnaðri tónleikum sem ég hef sótt. En á þessum tíma ríkti ákveðin íhaldsemi á þessari útvarpsstöð. Því það var sama hversu mikið ég reyndi að koma þessari breiðskífu á framfæri. Sem ég tel vera með athyglisverðustu skífum sem komu út á síðasta áratug. Ekki nokkur af þeim sem höfðu með tónlistarspilun að gera á útvarpsstöðinni töldu að þetta væri efni sem áheyrendur hennar hefðu nokkurn áhuga á. Þetta rifjaðist upp fyrir mér þegar ég sá að Morgunblaðið setti mynd af Portishead á forsíðu Lesbókar. Svona þróast þetta.

Svo verð ég að segja að bæði lögreglan og vörubílstjórar urðu sér til minnkunar í vikunni. Að sitja í fjarlægð og fylgjast með því sem framfór í gegnum Netið. Var furðuleg upplifun. Stjórnvöld og lögregla verða að átta sig á því hvernig best er að taka á mótmælendum. Mótmælendur verða að átta sig á því að árásir á lögreglu hvort sem er með eggjum eða öðru munu kalla á hörð viðbrögð. Orðræðu má ekki hefta og valdstjórnin verður að átta sig á því að tiltölulega friðsæl mótmæli eru einfaldlega hluti af lýðræðinu.

Svo að lokum þá óska ég okkur öllum gleðilegs sumars.