Ég missti augað
Reyndar bara í nokkra daga, en er bara fyrst núna að jafna mig. Sem sagt á sunnudagskvöldið þá tókst mér að skráma á mér hægra augað. Hélt að það yrði ekkert stór mál og átti ekki von á öðru en að þetta myndi jafna sig. En annað átti heldur betur eftir að koma á daginn.
Mánudagsmorgunn þá var ég ekki alveg nógu hress í auganu, en bjóst svo sem ekki við öðru en það myndi jafna sig. En það var nú öðru nær. Eftir því sem leið á daginn þá versnaði þetta og versnaði, þar til að ég var bókastaflega rekinn úr vinnu og til læknis. Það hefði vissulega komið sér vel að hafa heimilislækni á þessum degi. En af því að ég er svo heppinn að eiga heima í Hafnarfirði og af því að það liggur svo miklu meira á því að lækka skatta á þá sem eiga t.d. 14 einbýlishús og bújörð á Útnesi, en sjá okkur aumingjunum fyrir heimilislækni, þá hef ég ekki heimilislækni.
Svo ég fór á læknavaktina. Í Kópavogi. Var reyndar búinn að hringja í heilsugæslustöðina í Sólvangi í Hafnarfirði áður (en þangað eiga þeir sem ekki eru með heimilislækni að leita) og fá að vita að það væri 3 klukkutíma bið eftir að komast að. Ég beið í 20 mínútur á læknavaktinni. Á meðan ég beið, þá hugsaði ég hvað ég væri nú heppinn að komast á læknavaktina í Kópavogi, í staðinn fyrir að þurfa að hanga í 3 klukkutíma og bíða í Hafnarfirði. En ég skil vel að það megi ekki pína gamla fólkið sem kannski á ekkert nema húsið sem það byggði með lánunum sem brunnu upp í verðbólgunni. Ég skil það vel að það þurfi að vernda eignir þessa fólks fyrir klóm ríkisvaldsins og ég er bara alveg til að fórna heilsugæslunni minni fyrir þetta fólk.
En sem sagt, ég beið í innan við 30 mínútur (af því kannski voru þetta 30 mín en ekki 20 mín og best að vera sanngjarn gagnvart þeim í Hafnarfirði) á læknavaktinni í Smáranum í Kópavogi. Þegar ég komst í talfæri við lækni þá lét hann mig horfa á spjald, telja upp stafi og ég komst að því að ég er með súpersjón. Eða svo sagði læknirinn. Hann lét mig kaupa smyrsl í augað og setti á mig lepp. Það sem hér fer á eftir er alls ekki vísbending um að ég hafi brotið umferðarlög, enda er ég löghlýðinn og myndi aldrei láta mér detta í hug að brjóta umferðarlög, frekar en önnur lög. Það sem hér fer á eftir er því skáldskapur sem ekkert á skilt við raunveruleikann.
Mér skilst að það sé lögbrot að keyra með lepp og finnst það heldur ekkert skrítið því fólk á það víst til að missa fjarlægðarskin, þrívíddinn hverfur einhvern veginn. Það er líka alveg hardcore að keyra eineygður. Maður er ekki alveg viss um hvar maður er á veginum, hversu langt er í næsta bíl, gatnamót og svo verður maður alveg ferlega þreyttur í eina auganu, sem þarf að fylgjast með allri umferð. Ennþá verra þegar maður þarf að nudda eina augað, nú eða blikka. Þetta er sem sagt ekki það auðveldasta sem maður tekur sér fyrir hendur og mér fannst ég vera með lífið í lúkunum þar sem ég silaðist áfram á 40 km hraða eins og gamlafólkið sem er um það bil að missa bílprófið.
En sem sagt, ég myndi auðvitað ekki gera svona og gekk bara heim mér til hressingar. Nú þegar vinir og ættingjar fréttu af óhappi mínu þá komst ég því að augnskemmdir eru ekkert gaman mál. Heldur betur ekki. Ég var hvattur til þess að fara til augnlæknis og það ekki seinna en strax. Fór í gær og komst að því að ég hef góða sjón og þetta er allt að jafna sig. En augun eru víst sá staður þar sem maður fær alltaf sýkingu, ef þau verða fyrir einhverju. Ætli það sé ekki vegna þess að augun eru svona kjöraðstæður fyrir bakteríur? En ég er sem sagt farinn að sjá á báðum og verð orðinn frískur um helgina.
Mánudagsmorgunn þá var ég ekki alveg nógu hress í auganu, en bjóst svo sem ekki við öðru en það myndi jafna sig. En það var nú öðru nær. Eftir því sem leið á daginn þá versnaði þetta og versnaði, þar til að ég var bókastaflega rekinn úr vinnu og til læknis. Það hefði vissulega komið sér vel að hafa heimilislækni á þessum degi. En af því að ég er svo heppinn að eiga heima í Hafnarfirði og af því að það liggur svo miklu meira á því að lækka skatta á þá sem eiga t.d. 14 einbýlishús og bújörð á Útnesi, en sjá okkur aumingjunum fyrir heimilislækni, þá hef ég ekki heimilislækni.
Svo ég fór á læknavaktina. Í Kópavogi. Var reyndar búinn að hringja í heilsugæslustöðina í Sólvangi í Hafnarfirði áður (en þangað eiga þeir sem ekki eru með heimilislækni að leita) og fá að vita að það væri 3 klukkutíma bið eftir að komast að. Ég beið í 20 mínútur á læknavaktinni. Á meðan ég beið, þá hugsaði ég hvað ég væri nú heppinn að komast á læknavaktina í Kópavogi, í staðinn fyrir að þurfa að hanga í 3 klukkutíma og bíða í Hafnarfirði. En ég skil vel að það megi ekki pína gamla fólkið sem kannski á ekkert nema húsið sem það byggði með lánunum sem brunnu upp í verðbólgunni. Ég skil það vel að það þurfi að vernda eignir þessa fólks fyrir klóm ríkisvaldsins og ég er bara alveg til að fórna heilsugæslunni minni fyrir þetta fólk.
En sem sagt, ég beið í innan við 30 mínútur (af því kannski voru þetta 30 mín en ekki 20 mín og best að vera sanngjarn gagnvart þeim í Hafnarfirði) á læknavaktinni í Smáranum í Kópavogi. Þegar ég komst í talfæri við lækni þá lét hann mig horfa á spjald, telja upp stafi og ég komst að því að ég er með súpersjón. Eða svo sagði læknirinn. Hann lét mig kaupa smyrsl í augað og setti á mig lepp. Það sem hér fer á eftir er alls ekki vísbending um að ég hafi brotið umferðarlög, enda er ég löghlýðinn og myndi aldrei láta mér detta í hug að brjóta umferðarlög, frekar en önnur lög. Það sem hér fer á eftir er því skáldskapur sem ekkert á skilt við raunveruleikann.
Mér skilst að það sé lögbrot að keyra með lepp og finnst það heldur ekkert skrítið því fólk á það víst til að missa fjarlægðarskin, þrívíddinn hverfur einhvern veginn. Það er líka alveg hardcore að keyra eineygður. Maður er ekki alveg viss um hvar maður er á veginum, hversu langt er í næsta bíl, gatnamót og svo verður maður alveg ferlega þreyttur í eina auganu, sem þarf að fylgjast með allri umferð. Ennþá verra þegar maður þarf að nudda eina augað, nú eða blikka. Þetta er sem sagt ekki það auðveldasta sem maður tekur sér fyrir hendur og mér fannst ég vera með lífið í lúkunum þar sem ég silaðist áfram á 40 km hraða eins og gamlafólkið sem er um það bil að missa bílprófið.
En sem sagt, ég myndi auðvitað ekki gera svona og gekk bara heim mér til hressingar. Nú þegar vinir og ættingjar fréttu af óhappi mínu þá komst ég því að augnskemmdir eru ekkert gaman mál. Heldur betur ekki. Ég var hvattur til þess að fara til augnlæknis og það ekki seinna en strax. Fór í gær og komst að því að ég hef góða sjón og þetta er allt að jafna sig. En augun eru víst sá staður þar sem maður fær alltaf sýkingu, ef þau verða fyrir einhverju. Ætli það sé ekki vegna þess að augun eru svona kjöraðstæður fyrir bakteríur? En ég er sem sagt farinn að sjá á báðum og verð orðinn frískur um helgina.
Ummæli
:Y